قلب پمپی است که خون را از طریق رگها در بدن پخش می کند. خون از مواد جامد و مایع تشکیل شده است. عملکرد اصلی خون انتقال مواد محلول یا معلق به محل استفاده یا محل دفع است. قسمت مایع خون از آب با یون های معدنی و مولکول های فعال فعال محلول در آن تشکیل شده است. به آن پلاسما می گویند. این یک نوع محلول آب نمک با موارد اضافی است ، در یک نمای بسیار ساده. قسمت جامد خون از سلول ها ، پلاکت ها ، قطعات سلول و مولکول های بسیار بزرگ ساخته شده است. نسبت این دو جز solid جامد و مایع به صورت درصد بیان می شود و هماتوکریت نامیده می شود.

به راحتی می توانیم هماتوکریت را با سانتریفیوژ تعیین کنیم. به سادگی یک لوله لخته شده خون را در چند برابر نیروی جاذبه بچرخانید (حدود 12000 بار یا تقریباً برابر نیروی جاذبه زمینی) و قسمتهای جامد خون به پایین لوله می نشیند. قسمت مایع در بالای لوله باقی خواهد ماند. برخی از ریاضیات ساده - تقسیم قد قسمت جامد نمونه بر کل قد نمونه و سپس ضرب در 100 - درصدی را ارائه می دهد که به طور معمول در مردان حدود 45٪ و برای زنان 35٪ خواهد بود. نسبت دقیق جامد به مایع در خون ، پلاستیک است و در پاسخ به تغییرات محیطی ساده داخلی یا خارجی تغییر می کند تا تعادل هومئوستاتیک بدن حفظ شود. به مقادیر زیر واریانس نرمال کم خونی گفته می شود. مقادیر بالاتر از واریانس طبیعی را پلی سیتمی می نامند

شکل 1: تعیین هماتوکریت. ارتفاع قسمت جامد خون (قسمت پایینی لوله راست) را اندازه بگیرید و سپس بر روی ارتفاع کل ستون خون تقسیم کنید (فاصله بین خط بالای پلاسما و خط پایین مواد جامد). هنگام جدا شدن ، آب تقریباً 90٪ از حجم پلاسما را تشکیل می دهد. الکترولیت های معدنی محلول در پلاسما ، مانند سدیم ، پتاسیم ، کلسیم ، منیزیم ، کلرید و بی کربنات ، کمتر از 1٪ از حجم آن را تشکیل می دهند.

سلول های خونی دو نوع اساسی دارند: گلبول های قرمز و گلبول های سفید. گلبولهای قرمز با دقت بیشتری گلبول قرمز نامیده می شوند. از نظر ظاهری قرمز هستند زیرا دارای مقدار قابل توجهی آهن هستند. به گلبول های سفید خون لکوسیت گفته می شود.

سلول های قرمز خون

گلبول های قرمز خون ، حدود 25 تریلیون از آنها ، در درجه اول اکسیژن را به بافت های مورد نیاز و دی اکسید کربن را به ریه ها منتقل می کنند. تعداد گلبول های قرمز ممکن است متفاوت باشد ، اما تعداد بیشتری از گلبول های قرمز (هماتوکریت بالاتر) یک مزیت عملکردی با خود به همراه دارد که می تواند منجر به توانایی بالاتر در انتقال و مصرف اکسیژن شود. هماتوکریت بالاتر با عملکرد استقامتی بهتر همراه است. همانطور که در کل آناتومی انسان مثال زدنی است ، یک تغییر مورفولوژیکی ساده و کوچک باعث بهبود عملکرد عمیقی می شود. به همین ترتیب ، علاقه زیادی به ایجاد پروتکل های ورزشی برای افزایش هماتوکریت و متأسفانه (با اشاره خاص به ورزش) ، به سمت ایجاد ابزارهای مصنوعی برای افزایش آن معطوف شده است.

در حالت دوم ، استفاده از ابزارهای مصنوعی برای افزایش هماتوکریت برای افزایش عملکرد ورزشی ، به ویژه هنگامی که هماتوکریت به دهه 60 یا بالاتر رسیده باشد ، منجر به نارسایی قلبی در حین تمرین شده است. اساساً ، ویسکوزیته خون پس از تجویز دارو ، که در حین ورزش بیشتر می شود ، بسیار ضخیم بوده و نمی تواند از طریق رگهای کوچک عبور کند.

تعیین هماتوکریت اغلب یک تست دوپینگ سطح اول برای ورزش های استقامتی است. اگر هماتوکریت یک ورزشکار 50٪ یا بیشتر باشد ، به طور کلی مجاز به دویدن ، دوچرخه سواری یا شنا در مسابقات نیست. سپس آزمایش های بعدی بر روی یک نمونه هماتوکریت بالا انجام می شود تا مشخص شود آیا از هورمون اریتروپویتین برای افزایش مصنوعی تعداد گلبول های قرمز خون استفاده شده است یا خیر.

گلبول های سفید خون

لکوسیت ها سفید هستند زیرا مقدار قابل توجهی آهن ندارند. خون حاوی لکوسیت های بسیار کمتری نسبت به گلبول های قرمز است. در طول تجزیه و تحلیل هماتوکریت ، لکوسیت ها به صورت یک لایه شکننده نازک در بالای قسمت جامد نمونه به نام "پوشش بوفی" جمع می شوند. در حدود 4000 تا 11000 لکوسیت در یک میکرولیتر خون یا حدود 38 میلیارد در گردش خون وجود دارد (توجه داشته باشید که برخی از لکوسیت ها در جای دیگری از بدن یافت می شوند ، نه فقط در گردش خون).

لکوسیت ها به جز ارائه خدمات نظارت و دفاعی عفونت که شما را برای تمرین آماده می کند ، مزایای عملکرد ورزشی ندارند. به طور کلی ، لکوسیت ها آنتی بادی تولید می کنند یا آن را غرق می کنند (فاگوسیتوز) و مواد خارجی را از بین می برند (لیز می کنند). آنها همچنین می توانند در سایر فرایندهای مهم فیزیولوژیکی شرکت کنند. پنج نوع لکوسیت اساسی وجود دارد:

نوتروفیل ها - حدود 66٪ از کل لکوسیت ها را غوطه و تخریب می کند

لنفوسیت ها - تولید آنتی بادی ، حدود 23٪ از کل لکوسیت ها

مونوسیت ها - سلول های آسیب دیده و عوامل بیماری زای خارجی را در خود فرو برد ، حدود 6٪ از کل لکوسیت ها

ائوزینوفیل ها - در پاسخ آلرژیک ، حدود 3٪ از کل لکوسیت ها ، مهم است

بازوفیل - در پاسخ آلرژیک مهم است ، کمتر از 1 of از کل لکوسیت ها