ساختار قلب بر کل سیستم قلب و عروق تأثیر می گذارد. خون را از طریق رگها به بیرون پمپ می کند و از طریق رگها خون دریافت می کند (شریان ریوی و رگ ریوی از این موارد مستثنی هستند).

عروق

سرخرگ ها خون اکسیژنه را از قلب دور می کنند. قطر آنها می تواند بزرگتر از انگشت شست شما باشد ، مانند مورد آئورت. آنها می توانند کوچک باشند و قطر آنها به حدود 100 میکرومتر می رسد (25500 میکرومتر در اینچ وجود دارد).

عروق کوچکتر از آن شریان نامیده می شوند. آخرین نوع رگ در سمت شریانی شامل رگهای بسیار کوچک موسوم به مویرگ است که به طور کلی فقط چند میکرومتر قطر دارند. کوچکترین مویرگها به اندازه کافی بزرگ هستند که می توانند همزمان فقط یک گلبول قرمز (گلبول قرمز) عبور کنند.

شکل 1: شماتیک مقایسه ای عروق و عروق گردش خون مرتبط. اندازه دایره ها اندازه نسبی تخمینی هر نوع رگ را نشان می دهد. عروق کوچکتر با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند و در بزرگنمایی مورد نیاز برای تجسم آنها به صورت گرافیکی نشان داده می شوند.

دیواره های شریانی ضخیم هستند. دیواره های آئورت حدود 10٪ قطر آن را تشکیل می دهند و ضخامت آن در حدود 2.0 تا 2.5 میلی متر است. دیواره های کوچک شریانی حدود 20 تا 25٪ قطر شریان را تشکیل می دهند و ضخامت آنها در حدود 2.0 تا 2.5 میکرومتر است. دیواره های مویرگی حدود 5٪ قطر مویرگ را تشکیل می دهند.

سرخرگ ها و شریان ها از نظر ساختاری به سه لایه تقسیم می شوند: تونیکا اینتیما ، تونیکا میدیا و تونیکا خارجی (که به آن تونیکا آدونتیسیا نیز می گویند). درون این لایه ها یک نوع خاص از عضله - عضله صاف - وجود دارد که به جریان جهت دار کمک می کند. سرخرگ ها و شریان ها همچنین حاوی نوعی کشش و کشش از بافت همبند درون دیواره های خود هستند. داخلی ترین لایه ، tunica intima ، از سلولهای اندوتلیال (سلولهای کوچک) و عناصر بافت همبند الاستیک تشکیل شده است. رسانه تونیکا (لایه میانی) بیشتر از سلولهای عضله صاف تشکیل شده است. تونیکا خارجی (لایه خارجی) از بافت همبند با سلولهای عضله صاف پراکنده ساخته شده است.

رگها

وریدها خون دی اکسید شده را به سمت قلب حمل می کنند و به صورت جفت با شریان ها اتفاق می افتند. قطر وریدی که در هر مکان مشخص با شریان جفت شود ، کمی بزرگتر از شریان است و ضخامت دیواره های آن تقریباً نیمی تا دو سوم است.

شکل 2: شماتیک مقایسه ای وریدها و عروق گردش خون مرتبط. اندازه دایره ها اندازه نسبی تخمینی هر نوع رگ را نشان می دهد. عروق کوچکتر با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند و در بزرگنمایی مورد نیاز برای تجسم آنها به صورت گرافیکی نشان داده می شوند

وریدها نیز طبقه بندی می شوند اما بیشتر شبیه لوله های ساده هستند و از عضلات عروق فعالتر برخوردار نیستند. تونیکا مدیا و خارج از رگها کمتر گسترده هستند. دریچه های متعدد یک طرفه که از برگشت خون جلوگیری می کنند ، عنصری است که مخصوص رگ هاست.

خون خروجی از قلب بیشترین فشار را دارد ، شریان های پایین دست بالاترین فشار را دارند ، رگها فشار کمتری دارند و خون وارد شده به قلب کمترین فشار را دارد. جریان خون به دنبال افت فشار انجام می شود: رگهای وریدی با قطر بزرگتر فشار کمتری در داخل خود دارند که باعث می شود خون عروق شریانی با فشار بالاتر به داخل آنها جریان یابد. دهلیز راست از هخونمه عناصر گردش خون کمترین فشار را دارد ، بنابراین خون وریدی همچنان به سمت پایین از گرادیان فشار به دهلیز راست جریان دارد ، جایی که دوباره چرخه فشار قلب را شروع می کند.

رگ های خونی با استرس سازگار هستند. اگر استرس هیپوکسیک وجود داشته باشد (مقدار اکسیژن کم وجود داشته باشد) که منجر به هیپوکسمی بافتی (اکسیژن کم در بافت) شود ، انبوهی از وقایع محلی هورمونی و آنابولیک اتفاق می افتد که باعث ایجاد مویرگ های جدید و عروق جدید می شود. این فرآیند آنژیوژنز نامیده می شود و به عنوان یک سازگاری آناتومیکی سازگار با استقامت در نظر گرفته می شود و باعث بهبود توانایی بدن برای رساندن اکسیژن به عضلات اسکلتی در حال کار می شود.

گردش خون کرونر شامل عروق و رگهای مهمی است که قلب را پرفیوژن می کند. خون داخل دهلیزها و بطن ها مستقیماً از عضله قلب پشتیبانی نمی کند. قلب باید خون را مانند سایر عضلات تحویل داده و تخلیه کند. با این حال ، این رگها و رگها یک شبکه خاص سایت را نشان می دهند. عروق کرونر اصلی راست و چپ به محض بیرون آمدن آئورت از توده قلبی از آئورت دور می شوند و سپس آنها در امتداد سطح قلب گسترش می یابند ، عروق تقسیم شده و به قلب نفوذ می کنند تا جریان خون گسترده ای را برای همه فراهم کنند. قسمتهایی از این عضله ضروری.

این شریان ها به سمت چپ و راست تقسیم می شوند. یک شریان کرونر مشترک چپ از آئورت خارج شده و به شریان کرونر نزولی قدامی چپ و شریان کرونر مدور فلکس سمت چپ تقسیم می شود. شریان نزولی قدامی از قسمت جلویی بطن چپ عبور می کند. شریان سیرفلکس در اطراف جنبه فوقانی بطن چپ - قدامی تا خلفی - درست در زیر نقطه دهلیزی جریان دارد. هر دوی این شریان ها برای تغذیه سمت چپ قلب به طور گسترده منشعب می شوند.

شکل 1: عناصر شریان کرونر نزولی قدامی چپ (چپ). توجه داشته باشید این تصویر عروق سطحی را به تصویر می کشد. شاخه و نفوذ شاخه های شاخه ای این عروق در سرتاسر عضله میوکارد وجود دارد. تصویر سمت راست ، میدان پرفیوژن تغذیه شده توسط شریان کرونر نزولی قدامی چپ و تقسیمات پایین دست آن را تخمین می زند.

شکل 2: عناصر شریان کرونر سیرفلکس (سمت چپ). تصویری که در سمت راست قرار دارد ، میدان پرفیوژن تغذیه شده توسط شریان سیورفلکس و بخشهای پایین دست آن را تخمین می زند.

سمت راست گردش خون کرونر کمی گسترده تر است. سرخرگ کرونر مشترک راست از آئورت خارج شده و در امتداد سطح فوقانی بطن راست و درست در زیر دهلیز راست جلوتر از خلفی قرار دارد. این شریان کرونر به طور گسترده ای به چندین شاخه و به شریان نزولی خلفی سمت راست تقسیم می شود تا سمت راست قلب را تزریق کند.

شکل 3: عناصر شریان کرونر راست (چپ). تصویر سمت راست ، میدان پرفیوژن تغذیه شده توسط شریان کرونر راست و تقسیمات پایین دست آن را تخمین می زند.

به خاطر سپردن عناصر گردش خون وریدی بسیار ساده تر است: رگ قلب بیشتر ، رگ قلب میانی و رگ قلب کوچک. همه در سینوس کرونر ادغام شده و خالی می شوند ، ورودی به دهلیز راست. ورید قلبی بیشتر همراه با عناصر نزولی قدامی چپ و دور سیر درخت شریان کرونر چپ دنبال می شود. ورید قلب میانی با درخت شریان کرونر راست ارتباط دارد و در اطراف آن قرار گرفته و شامل شریان نزولی خلفی است. ورید قلب کوچک نیز به دنبال درخت شریان کرونر راست حرکت می کند اما در امتداد شاخه حاشیه حاد شریان کرونر راست ردیابی می شود. توجه چندانی به این اجزای عروق کرونر نمی شود ، زیرا بیماری آنها بسیار نادر است.

انسداد شریان قلب نقص در گردش خون

انسداد جریان خون شریانی کرونر ، به صورت جزئی یا کامل ، نتیجه سلامتی منفی دارد. شایعترین علت انسداد در این عروق ، تصلب شرایین ، بیماری عمده عروق کرونر است. کمی بیشتر از یک سوم از مرگ های مرتبط با قلب و عروق نتیجه بیماری عروق کرونر است. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ، 365،914 مورد مرگ در سال 2017 در ایالات متحده رخ داده است. این تقریباً 0.1٪ از کل جمعیت است (از هر 1000 نفر 1 نفر). این هزینه پزشکی و اجتماعی قابل توجهی است و تلاش و بودجه زیادی در جهت کاهش میزان مرگ و میر مرتبط با بیماری عروق کرونر انجام شده است. رابطه مشخص شده بین ورزش و بیماری عروق کرونر مورد توجه ویژه مربیان و مربیان است: افراد مداوم فعال بسیار کمتر در طول عمر دچار آترواسکلروز می شوند.

یک چیز مسلم این است که هر مربی یا مربی با کسی یا افراد زیادی مبتلا به تصلب شرایین کار خواهد کرد. داشتن دانش عملکردی در مورد کمک های اولیه و یک برنامه اضطراری ثابت و همچنین حفظ نظارت مستمر بر روی تمام ورزشکاران در حین ورزش برای متخصصان تناسب اندام یک ضرورت است.

بخش فوقانی شامل دو اتاق کوچک به نام دهلیز (واحد = دهلیز) است که هر کدام دارای یک دهانه ورودی و یک دهانه خروجی هستند. دهلیزها نسبتاً نازک هستند و به نظر می رسد کوسن های بسیار کوچک و تا حدی باد شده هستند ، اما دیواره های عضلانی دارند.

دهلیزها منفعلانه خون برگشت شده از محیط را می پذیرند و سپس به زور منقبض می شوند تا دریچه های یک طرفه را ببندند. این انقباضات خون را به بطن ها منتقل می کند و از برگشت جریان دهلیزها به داخل رگهای بزرگ تغذیه جلوگیری می کند. فاصله کم و دهانه های بزرگی که هر دهلیز از طریق آن خون را حرکت می دهد ، به عضله سبک موجود اجازه می دهد عملکرد خود را به خوبی انجام دهد. هر دو دهلیز اساساً تحت فشار روانی یکسانی قرار دارند و ساختارهای مشابهی دارند.

قسمت تحتانی قلب از دو بطن تشکیل شده است ، اتاق های بسیار بزرگتر (در صورت اتساع و پر شدن از خون) که به راحتی قابل تشخیص نیست ، مگر با تشریح. مانند دهلیزها ، بطن ها دهانه های ورود و خروج خون دارند. این دهانه ها بسیار عضلانی تر از دهلیزها هستند. عضله ضخیم تر لازم است ، زیرا هر دو بطن به دلیل فشارهای بیشتری که برای جابجایی فواصل زیاد خون و از طریق دهانه ها و عروق کوچکتر وجود دارد ، باید نیروهای بیشتری از دهلیزها تولید کنند.

قلب نیز به دو بخش چپ و راست تقسیم می شود که هر یک شامل یک دهلیز و یک بطن است. قطعه سمت راست ، از جمله دهلیز راست و بطن ، سمت ریوی در نظر گرفته می شود. خون کم شده اکسیژن را از بدن دریافت کرده و برای اکسیژن رسانی به ریه ها هدایت می کند. بخش چپ ، شامل دهلیز چپ و بطن ، سمت سیستمیک در نظر گرفته می شود. خون اکسیژنه را از ریه ها دریافت کرده و به بدن می رساند. تفاوت عملکردی بین دو بخش - تأمین ریوی در مقابل سیستماتیک - مورفولوژی واگرا را برای دو بطن ایجاد می کند. این نتیجه عملکرد عضله بطن چپ است که مجبور به تولید نیروی بیشتر برای حرکت خون از طریق گردش سیستمیک است. فشار متوسط ​​شریانی مورد نیاز برای انتقال خون به تمام قسمت ها به طور سیستمیک حدود 100 میلی متر جیوه است ، در حالی که برای گردش خون ریوی تنها حدود 25 میلی متر جیوه لازم است.

بطن راست و چپ دارای یک دیواره عضلانی مشترک به نام سپتوم بطنی است. هنگام بررسی ، تیغه ی بینی تقریباً به ضخامت دیواره ی بطن چپ چپ است و ترازبندی سلولی به گونه ای است که به شدت در عملکرد بطن چپ نقش دارد.